Tot 1933 hingen in de Zwitserse schoolklassen vooral schoolplaten van Duitse en Franse uitgevers. Alle bekende series waren zo'n beetje wel vertegenwoordigd. Met de machtsovername door de Nazis werden de Duitse platen in toenemende mate nationaal socialistisch geaard, zodat Zwitserland besloot eigen schoolplaten te ontwikkelen. In 1934 werd de bond Schweizerische Schulwandbilder Werk (SSW) opgericht. Het gestelde doel was om de Zwitserse student het veelzijdige gezicht van het vaderland te tonen. De bond stelde hoge artistieke en pedagogische eisen aan de platen. Meestal kregen tot drie Zwitserse kunstenaars hetzelde thema als opdracht en werd het beste ontwerp gekozen. Een strenge jury besliste en niet zelden stuurden zijn een plaat terug. Zo moest de toen onbekende Hans Erni zijn vliegtuig afbeelding acht keer overnieuw doen, voordat de jury tevreden was. Ook kunstenaars als Eduard Boss, Alois Carigiet, Pietro Chiesa en Adolf Dietrich wedijverden om de opdrachten. Alle toendertijd gemaakte ontwerpen liggen in het Zwitserse Bundesarchiv. Er waren ook kritische noten van met name docenten: Veel platen zouden vanwege de sterke aandacht op het esthetische karakter niet bruikbaar zijn in de klas.

De schilders werden betaald door de bond en zodra het ontwerp akkoord was bevonden, verzorgde de firma Ernst Ingold & Co de verdere realisatie en verhandeling. De platen werden ingedeeld in 9 of 10 series (verschilt over de tijd). Elke plaat heeft een uniek nummer en en series bestaan niet uit aansluitende nummers. De eerste acht platen verschenen in 1936, de tweede acht in 1937 en daarna kwamen er in de regel elke herfst vier platen uit. Dit ging door tot 1995  en in dit jaar werden de laatste acht platen uitgebracht. De platen werden naar de abonnees gestuurd of los verkocht. In 1952 waren er al 150.000 platen gedrukt. Het "Schulmuseum Bern" is in het bezit van alle 252 verschillende platen die er uiteindelijk zijn uitgegeven.

Een aantal series zijn ook door Aug. Bossaerts in België uitgegegeven. Deze zijn vaak snel te herkennen doordat ze op linnen tussen stokken zijn geplaatst.